अचेल रातमा ताराहरु हेर्ने बानी जस्तो भएको छ.... राम्रा देखिन्छन्.... सोच्न बाध्य बनाउँछ कि "त्यहाँ को जीवन कति सुन्दर अनि मनोरम होला???? म पनि त्यतै कहीँ आफ्नो संसार सजाउन पाए.... "
अनि फेरि याद आउँछ "तर त्यहाँ पुग्ने कसरी????"
सबै लक्ष्यहरु साना हुन् या ठुला - तिनै ताराजस्तो लाग्दैछन्.... लक्ष्यहरु प्रष्ट देखिएका छन्.... वर्षात सकिएको रातमा जस्तै.... लक्ष्यमा पुगेको समय सोच्छु.... कति मनोरम होला.... तर लक्ष्यहरुमा पुग्ने बाटोको कमी महसुस भईरहेछ....
प्रगतिपथमा लम्किन चाहने मेरा पाईलाहरु यसरी कुँजिदै गएका छन् कि सायद कुनै दिन मैले त्यो बाटो भेटेँ भने पनि हिँड्न असमर्थ हुनेछु.... अनि बाध्य हुनेछु आफ्नै धर्तीमा रमाउन....
ummmmmmmmmmmm.....kalpanashilata dherai chha hai :)
ReplyDelete