मेरो परिचय- व्यर्थको गन्थन

म को हुँ अनि म किन म हुँ??कहिलेकाहीं सोच्ने गरिएको त हो तर पनि कुनै उत्तर भेटेको छैन ! मेरो नाम(बाबाआमाले राखिदिनुभएको)ले मेरो प्रतिनिधित्व गर्दैन भन्ने कुरा थाहा थियो ! त्यसैले अनलाईन दुनियाँमा आफैलाई एउटा छद्म नाम दिएको छु- सामिप्य कान्छा (समी) ! यति भन्नुको अर्थ मैले यो नामले मेरो प्रतिनिधित्व गर्छ भन्न खोजेको होईन तर पनि यो नामसँग अचेल एउटा मोह बसिसकेको छ ! 'सामिप्य', यो मेरो मिल्ने (केटी)साथीले दिएको नाम हो र 'कान्छा', मलाई घरतिर बोलाईने नाम ! मेरो गाउँघरतिर पनि सायदै कम व्यक्ति छन् जसलाई मेरो वास्तविक नाम थाहा छ ! 'सामिप्य' लेख्नको गाह्रोले छद्म नामलाई अझ छद्म गरेर 'समी' बनाएँ ! शेक्सपियरले कतै भनेका छन्- व्हाट इज इन द नेम ?{नाममा आखिर के नै छ र?} (यो भनाईको तल्लोपट्टि उनले आफ्नो नाम किन लेखे त्यति चाही उनैलाई सोध्न पर्ला ! ;) )

अब मेरो घर-ठेगाना, बाबु-बाराजुको नामले आफुलाई चिनाउनु कहाँ मेरो परिचय भयो र ! त्यसैले आफ्नो परिचय दिनु पनि गाह्रै काम रहेछ जस्तो लाग्छ ! कसैले परिचय सोधे आफ्नो नामबाहेक के पो भन्नु र है ???

अँ, अचेल म आफैलाई एउटा ब्लगरको रुपमा भने चिनाउन सक्छु ! व्यवसायिक होईन तर केही कोरकार पारेर आफ्नै एउटा ब्लग खोलेर त्यहाँसम्म राख्ने हुदाँ आफैलाई त्यति परिचय दिएको छु ! "गज़ल" मानिने केही रचना, ३-४ वटा कथा अनि फाट्टफुट्ट कविताहरु छन् त्यसमा ! अब प्रश्न आउन सक्छ "तँ आफैलाई ब्लगर भन्छस् ! तेरो ब्लगका नियमित पाठक कति छन्??" सोझो जवाफ- "होलान्, एकदुई ! जसले मैले भनेको नकार्दैनन् उनीहरुले हेर्छन् !" सत्य हो यो ! फेसबुक र ट्विटरमा नयाँ रचनाको लिंक नराख्दो हुँ त मेरो ब्लगले हप्तामा त के वर्षमा एउटा पाठक पनि पाउँदैन(म आफैबाहेक) ! त्यही राखिएका लिंकमा पनि कति त कसैको आँखा नि पर्दैन ! फेरी पनि म कुनै गुनासो भने गर्दिन है ! कसैले हेर्नु वा नहेर्नु उसको स्वतन्त्रताको कुरा हो नि ! यस अनुच्छेदको सारमा मेरो परिचय भनेको "म एउटा नियमित पाठकबिहिन ब्लगको ब्लगर हुँ" !

ब्लगको कुरासँगै लेख्ने गरेको कुरा पनि निस्कियो ! हो, म लेख्छु ! मनलागेको बेला मनलागेको कुरा मनलागेको जसरी लेख्छु ! कुनै गज़ल बन्लान्, कुनै कथा त कुनै कविता ! कुनै केही बन्न नसकेका रचनाहरु मेरो ल्याप्पी(ल्यापटप)को कुनै फोल्डरभित्र यसले मेरो जिन्दगी आधा-आधी मै सकिदिने भो भनेर मलाई सराप्दै अस्तित्व जोगाएर बसेको होलान् ! तर मेरो क्षमताले सकेको भए पो मैले केही गर्नु त ! मैले सक्ने भए सुरु गर्दा नै पुरा गर्ने थिएँ होला नि ! ति अपुरा रचनाहरुको माया लाग्छ ! सोच्छु "बिचरा मेरा सन्तानहरु, म रहँदा-रहँदै टुहुरो भए !" जे होस् यस अनुच्छेदको सारमा लाग्छु "म कसैले नपढ्ने ब्लगको सामग्री जुटाउने एउटा रचनाकार पनि हुँ"!

आजको परिचय यति मै सिमित राखौं ! अरु केही नयाँ परिचय भेटें भने सायद फेरी लेखौंला !
अहिलेलाई, जदौ नमस्कार !